Czy wszyscy staniemy się boomerami?

Jakiś czas temu pisałem o tym, że robienie remontów to pierwszy etap starości. A może wcale tak nie jest? Starość nie przychodzi etapami, nie da się jej uchwycić. Jednego dnia budzisz się i nie wiesz.

Nie wiesz co to jest cringe. Nie wiesz dlaczego młodsze rodzeństwo z Ciebie kiśnie. Nawet nie kojarzysz, że Scarlet Johansson to Twoja crush, a ona w sumie stara już jest. I nie mówię tutaj o sobie. Tylko o kuzynie kolegi brata. Tym starszym.

Czasu nie zatrzymasz. Choćbyś teraz rzucił pracę i na pełen etat grał z dzieciakami online, a po godzinach oglądał Blowka i Kamerzystę, to i tak nie zrozumiesz do końca, co się dzieje.

I tak, moje przykłady są boomerskie, ale nie znam lepszych.

A może starzenie to powolny proces zanikania pamięci i wzroku?

Fajnym przykładem tematu jest popularna ostatnio Patointeligencja Maty. Pomijając fakt, że niektórzy wydają się nie pojmować czym jest metafora, licentia poetica i podmiot liryczny, to zaskakujący jest odbiór tego utworu przez boomerów starsze pokolenie.

Nagle wszyscy powyżej 40 roku życia zdają się mieć klapki na oczach. W gazetach podnosi się larum, w telewizji słychać oburzone głosy.

W ich czasach przecież naprawdę nie działo się nic złego. Nie zdarzyło się nigdy, żeby ktokolwiek zachował się nieobyczajnie. Nadużywał alkoholu. Oddawał się za pieniądze. Tacy ludzie po prostu nie istnieli! A teraz, łomatkobosko, co się dzieje z tą młodzieżą.

Piekło jakieś.

Jakie to wszystko ma w sumie znaczenie?

Słowa, zainteresowania, moda. Żyjemy nimi każdego dnia. Tylko, że tak naprawdę one są dodatkiem. Z każdym pokoleniem zmienia się tylko sposób wyrazu.

Sposób wyrazu tych samych uczuć.

Tak naprawdę sam człowiek niewiele się zmienia. Prowadzą nas podobne motywacje, a dobre i złe wydarzenia mają zbliżone motywy.

Im szybciej to zrozumiesz, że jesteśmy tacy sami, tym szybciej przestaniesz być boomerem.